Vijftig jaar zwarte gordel & achtste dan
Hierbij een kort beeldverhaal van de judo-geschiedenis van Hugo 😉
Met dank aan het artikel in het Nieuwsblad (!) : LINK
© Bart Roggeman
Bij judoschool Fudji Yama Boom-Niel-Schelle hebben ze deze week clubicoon Hugo Mampaey (74) gevierd. Het is vijftig jaar geleden dat de judoka zijn zwarte gordel behaalde en bovendien wist hij recent de 8ste dan te bereiken, waarmee hij tot een select clubje in de Belgische judowereld en zelfs op internationaal vlak behoort. Hij zette het judo in de Rupelstreek mee op de kaart.
“Terwijl ik eigenlijk een laatbloeier ben”, vertelt de goedlachse man. “Op mijn vijftiende ben ik eens bij een judoclub gaan informeren. Het lidmaatschap bedroeg 100 Belgische frank, een judopak 600 frank. Mijn vader was alleenverdiener en had toen 700 frank per week. Dat was dus niet bespreekbaar. Toen ik op kot ging in Leuven, woonde ik op honderd meter van het Sportkot. Zo ben ik er uiteindelijk toch in gerold. Ik kon er judo beoefenen voor 50 frank als lid en met een ‘occassie-judopak’ van 200 frank.”
Doordat hij een laatbloeier was, heeft hij zelf op internationaal vlak niet kunnen doorbreken maar de judoka heeft zich op heel wat andere vlakken verdienstelijk gemaakt. In 1968 stapte hij judoschool Fudji Yama binnen, de club die hij altijd trouw is gebleven en waar hij is uitgegroeid tot een clubicoon. Hij was en is er nog steeds trainer en penningmeester. “Ik heb mij hier altijd heel goed gevoeld, het is een warme en familiale club. Waarom zou ik dan veranderen?”, zegt hij.
Een warme en familiale club waaruit toch al enkele grote namen zijn voortgekomen zoals Ann De Brabandere en nu natuurlijk Matthias Casse. Tientallen leden heeft Hugo zo al voorbereid op hun examen voor zwarte gordel en hogere graden. De judoka werd tevens lid van de examencommissie bij Judo Vlaanderen.
Ook als leerkracht en later directeur aan het Onze-Lieve-Vrouwcollege in Boom maakte hij verschillende jongeren warm voor het judo. “Ik richtte er een hobbyclubje op. Ik was de enige leerkracht die ze mochten ‘afslagen’. Dat sloeg wel aan”, lacht de zeventiger. “Verschillende leerlingen zijn zo toch bij Fudji Yama terechtgekomen.”
Hoewel alles al wat kraakt en piept, denkt hij nog niet aan stoppen. “Ik ga stilaan wel wat afbouwen. Zo geef ik sinds vorig jaar geen groepstraining meer en ook administratief is het tijd om een en ander door te geven. Maar het gaat nog. Ik vind als judotrainer moet je het nog altijd kunnen voordoen, je kan niet met een fluitje langs de zijlijn staan.”
Bij Fudji Yama hopen ze nog zo lang mogelijk te kunnen genieten van hun clubicoon. “Wat hij voor onze club betekent, valt moeilijk te beschrijven”, zegt bestuurslid Stijn Cools. “Hij heeft in al die jaren zoveel kennis en ervaring opgedaan en hij geeft dit met zoveel passie door aan onze jeugd. Wij zijn ontzettend vereerd en trots om iemand als Hugo in onze club te hebben.”