Belgisch Kampioenschap Senioren

11 NOVEMBER 2021

Jazeker, de competitiecarrousel is weer vertrokken . We houden hout vast opdat er binnenkort geen nieuwe lockdown volgt , maar voorlopig kunnen we weer met volle teugen genieten van competitiejudo.

---

Op 11 november was er een bijzondere versie van het Belgisch Kampioenschap voor Senioren. Geen getrapte formule zoals gewoonlijk, met Provinciale en Regionale voorrondes, maar een Open Kampioenschap waarvoor iedereen die zin had zich kon inschrijven. De reden hiervoor was uiteraard COVID, alle kampioenschappen van 2021, voor jeugd en volwassenen, worden nog snel afgewerkt in een korte periode. Voor de Senioren is dit gisteren gelukt en we hopen volop dat, nu de cijfers weer de hoogte inschieten, ook de jeugd nog hun BK zal krijgen (op 4 en 5 december).
Maar goed, het BK voor Senioren dus. Allereerst dient gezegd dat de echte elite, zoals meestal, ontbrak omwille van allerlei redenen. Uiteraard focussen deze atleten liever op de echte uitdagingen, op Grand Slams etc., en hebben zij weinig te winnen bij deelname aan het BK. Maar het blijft voor de toeschouwers wel jammer om hun helden niet aan de slag te zien. Ook onze eigen Matthias Casse die oorspronkelijk was ingeschreven, liet uiteindelijk verstek gaan. Hij was er wel bij als Fudji Yama-supporter en zal hopelijk zijn pols niet overbelast hebben door het handtekenen van alles wat los en vast zat aan de aanwezige jeugdige toeschouwers
Wie was er dan wel? Uiteraard de judoka’s die aan het doorbreken zijn bij de elite of daar een gooi naar willen doen en de ambitieuze junioren die zich wel eens willen meten op Senior-niveau. Maar door de uitzonderlijke formule van een Open BK waren er ook een hele reeks mensen die gewoon graag eens wilden deelnemen. Opvallend was de aanwezigheid van een aanzienlijke groep late twintigers, dertigers, en zelfs nog oudere ervaren judoka’s, die in hun tijd de nodige competitie hadden meegedraaid en zich nu opnieuw eens wilden uitleven. Heel heterogeen dus en dat had eigenlijk wel zijn charme.

---

Bij de categorie die graag eens aan een BK deelnamen zat o.a. onze eigen Junior Michiels, die geen uitdaging uit de weg gaat. Junior was in de categorie tot 73 kg vrij in de 1ste ronde en startte in ronde 2 tegen een jongen die in 2020 net voor COVID toesloeg, Belgisch Kampioen bij de U18 werd. Geen cadeautje dus! Hij mocht al meteen ondervinden dat die kerel snel en agressief van start ging en de bovenhand haalde in de pakking. Daardoor moest Junior zich tot verdedigen beperken en diende hij 3 achtereenvolgende aanvallen af te slaan, wat hij gelukkig goed deed. De schade beperkte zich tot een strafpunt. Even later kon Junior dan toch zelf ook eens aanvallen en er zat snee op die poging tot offerworp. Het scheelde maar een haar of hij had gescoord, maar de tegenstander kon op het laatste nippertje nog wegdraaien en op zijn buik landen. Helaas was dit de zwanenzang van Junior, want snel daarna liep hij op een goede schouderworp en verloor de kamp. Door het grote aantal deelnemers in dit gewicht (38), was een herkansing geen evidentie en aangezien Junior’s tegenstander in ronde 3 verloor, zat het BK erop voor Junior.

---

In dezelfde gewichtscategorie startte Jeroen Casse, nog steeds titelhouder aangezien hij zich in 2019 tot Belgisch Kampioen kroonde, met een vlotte overwinning in ronde 2 na ook vrij te zijn geweest in de 1ste ronde. In de 3de ronde trof hij een onbekende tegenstander, een in Brussel wonende Japanner. Niet onderschatten was de boodschap! Jeroen, die veel vertrouwen uitstraalde, pakte de kamp goed aan. Hij overhaastte zich niet, tastte de tegenstander wat af, en met een eerste grote aanval na iets minder dan een minuut ging de Japanner plat op de rug. Mooi gedaan!
In kwartfinale volgde dan Laurens De Cabooter, in het verleden verscheidene malen tegenstander van Ken Kennes. In de beginfase van deze kamp leek het even fout te lopen voor Jeroen. Nadat beiden (veel te snel) een strafpunt hadden gekregen voor niet goed vastnemen, stapte Jeroen onder druk van de tegenstander buiten de mat waardoor hij na 30 seconden al 2 strafpunten had staan. Dat leek te zorgen voor wat stress en twijfel en Jeroen kwam onder druk. Gelukkig nam ook De Cabooter een 2de straf een minuutje later en vanaf dan kreeg Jeroen de bovenhand. Hij bleef nu aanvallen en na enkele pogingen volgde een mooie sasae tsurikomi ashi gevolgd door verwurging die het pleit beslechtte.
De halve finale bracht Ward Houthoofd, een talentvolle jonge kerel van Ingelmunster, met medailles op het BK beloften in ’18, ’19 en ’20, maar wel in veel lagere gewichtsklassen. Deze jonge gast is in de COVID-periode dus een heel stuk gegroeid en ontbreekt daardoor nog wat power. Jeroen kon redelijk eenvoudig domineren en kwam nooit echt in de problemen. Hij scoorde een wazari na een minuutje, maar die werd door de VAR teniet gedaan, een tweede wazari op schouderworp telde wel. Houthoofd pikte onder constante druk van Jeroen ook het ene na het andere strafpunt op en dat besliste tenslotte de wedstrijd in het voordeel van Jeroen.

Wat restte was dan nog de finale tegen Dries Ponnet van Satori Kwai Mortsel. Beiden kennen elkaar door en door vanop training en Jeroen had zijn strijdplan klaar. Na een evenwichtige opening, begon Jeroen meer en meer te dreigen met goed voetenwerk (vegen, blokkeringen) en kon hij bijna scoren. Dries zette daar enkele pogingen tot schouderworp tegenover die Jeroen goed anticipeerde en gemakkelijk ontweek. Er werd niet gescoord en de kamp ging in golden score-tijd, waarbij Dries het evenwicht opnieuw herstelde naarmate ook Jeroen door zijn beste krachten kwam te zitten. De spanning nam dus toe. Er kwamen kansjes langs beide kanten maar geen score. Uiteindelijk maakte de scheidsrechter er een einde aan door een 3de strafpunt toe te kennen aan Dries waardoor Jeroen de gouden plak op zak mocht steken!
Een verlenging van zijn Belgische titel dus, super gedaan Jeroen!

---

In de namiddag was het aan de dames waarbij Fudji Yama vertegenwoordigd werd door Anke Verelst in de klasse +78 kg. Slechts 5 deelnemers in deze zwaarste gewichtsklasse, wat betekende dat er in poule gevochten werd (dus een confrontatie tegen allen) en dat 1 overwinning voldoende was om een medaille binnen te rijven. Desalniettemin begon Anke zonder al te grote verwachtingen of druk, omdat de 4 anderen stuk voor stuk ervaren competitiejudoka’s waren die allen reeds Belgisch eremetaal wonnen in het verleden. Ook was Anke tegenover de meeste anderen in het nadeel wat gewicht en gestalte betrof.
Ze mocht al meteen openen tegen een 5-voudig jeugdkampioene en daar bleek al direct dat ze slim en voorzichtig te werk zou moeten gaan. In deze kamp viel ze wat te voortvarend aan en werd onmiddellijk gecounterd en verloor. Haar volgende tegenstandster had al 3 maal bij de volwassenen op het podium gestaan en was misschien wel de zwaarste van allemaal. Deze keer deed Anke veel beter mee en kon ze door beweeglijkheid de andere dame onder druk zetten. Ze kreeg ook een kans op verwurging, maar kon dat niet doorzetten. Helaas maakte ze een foutje door aan te vallen op een moment dat ze onder druk kwam en werd ze opnieuw gecounterd. In kamp 3 een vergelijkbaar beeld, ook hier deed Anke goed mee tegen de regerende Belgische kampioen, maar ging ze wat te enthousiast op haar opponent af en werd geworpen. Voor een medaille moest de laatste partij dus zeker gewonnen worden. Haar tegenstandster (in 2015 Belgisch brons) had haar vorige kampen ook verloren en de winnaar zou dus op het podium belanden. Anke vocht sterk en domineerde de pakking. Na driekwart minuut zette ze een snedige soto makikomi in en scoorde wazari. In plaats van een houdgreep aan te zetten, waarvoor ze perfect in positie beland was, liet ze echter los en stond recht, overtuigd dat ze ippon gescoord had! Coach Guy kreeg een semi-hartaanval en rukte bijna de helft van zijn haren uit! Een voor iedereen herkenbare U11/U13-situatie, maar dit in een medaille-match op het BK? Toen het besef doordrong, zakte Anke bijna door de grond. Gelukkig herpakte ze zich snel, bleef goed kampen en kon de wedstrijd zonder verdere problemen uitvechten. Brons was haar beloning, een eerste maal bij de Senioren, na 2 eerdere medailles als U18.

Daarmee kon Fudji Yama met een 2 medailles het BK afsluiten en daar was iedereen reuzeblij mee.

En nu volop duimen voor onze jeugd! Hopelijk brengen zij dit weekend ook enkele medailles mee van het Vlaams Kampioenschap…

©foto Ann Mampaey : Flickr Fudji Yama